Leczenie Pięty Haglunda u 50-letniego Mężczyzny – Praca Analityczno-Medyczna .

Leczenie Pięty Haglunda u 50-letniego Mężczyzny – Praca Analityczno-Medyczna
1. Wprowadzenie

Pięta Haglunda, znana także jako deformacja Haglunda lub „guza Haglunda”, to bolesna, przewlekła entezopatia okolicy tylnej pięty, w której dochodzi do przerostu kości piętowej oraz podrażnienia kaletki i ścięgna Achillesa. Choroba ta występuje najczęściej u osób aktywnych fizycznie, choć może również dotyczyć pacjentów po 40. roku życia z przewlekłym przeciążeniem stopy.

W przypadku 50-letniego mężczyzny, u którego widoczna jest krwista wypukłość z tyłu pięty (bez otwartej rany), konieczna jest precyzyjna diagnoza różnicowa oraz planowanie terapii z uwzględnieniem wieku, poziomu aktywności i zaawansowania zmian degeneracyjnych.
2. Obraz kliniczny

W opisywanym przypadku pacjent zgłasza:

    Ból i obrzęk w okolicy przyczepu ścięgna Achillesa.

    Widoczną wypukłość z tyłu pięty, o zabarwieniu krwistym – może sugerować podskórny krwiak lub przewlekłe zapalenie kaletki.

    Brak otwartej rany, ale tkliwość palpacyjna i trudności w noszeniu obuwia.

3. Diagnostyka
Badania obrazowe:

    RTG stopy – w celu oceny wyrośli kostnych na guzie piętowym.

    USG stopy i ścięgna Achillesa – ocena kaletki, obecności płynu, uszkodzeń włókien ścięgnistych.

    Rezonans magnetyczny (MRI) – w przypadkach przewlekłych i nietypowych, do oceny stopnia zapalenia i zmian w ścięgnie.

Diagnostyka różnicowa:

    Entezopatia przyczepu ścięgna Achillesa.

    Zapalenie kaletki głębokiej i powierzchownej.

    Zmiany zapalne i krwiaki pourazowe.

    Cukrzycowe zmiany troficzne – w przypadku pacjentów z cukrzycą.

4. Leczenie zachowawcze (I linia terapii)
a. Modyfikacja obuwia:

    Noszenie obuwia z miękkim zapiętkiem.

    Unikanie ciasnych, uciskających butów.

    Specjalne wkładki ortopedyczne lub podpiętki zmniejszające napięcie ścięgna Achillesa.

b. Leczenie farmakologiczne:

    Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) – miejscowo i ogólnie.

    Kremy z heparyną / escyną w przypadku podejrzenia krwiaka podskórnego.

c. Fizjoterapia:

    Ultradźwięki, laseroterapia, terapia falą uderzeniową (ESWT).

    Rozciąganie mięśni łydki i ścięgna Achillesa.

    Masaże poprzeczne ścięgna oraz terapia powięziowa.

d. Odciążenie:

    Ograniczenie aktywności fizycznej, szczególnie biegania.

    Stosowanie opasek stabilizujących lub taśm kinesiotaping.

5. Leczenie zabiegowe (II linia)

Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów po 3–6 miesiącach:
a. Iniekcje:

    Iniekcje z PRP (osocza bogatopłytkowego) – przy przewlekłym zapaleniu.

    Ostrożnie z kortykosteroidami – z powodu ryzyka uszkodzenia ścięgna Achillesa.

b. Leczenie chirurgiczne:

    Usunięcie wyrośli kostnej z guza piętowego.

    Debrydomię kaletki i oczyszczenie przyczepu ścięgna.

    Technika endoskopowa lub otwarta – zależnie od doświadczenia ośrodka i zaawansowania zmian.

6. Nowoczesne techniki wspomagające

    Laser wysokoenergetyczny.

    Terapia TECAR (głębokie ogrzewanie tkanek).

    Fala uderzeniowa o wysokiej energii – skraca czas leczenia.

    Ortopedia regeneracyjna – zastosowanie komórek macierzystych.

7. Rokowanie

W większości przypadków poprawa następuje po 6–12 tygodniach leczenia zachowawczego. W przypadkach zaawansowanych może być konieczna interwencja chirurgiczna. Wiek pacjenta, przewlekłość zmian i objawy degeneracyjne są istotnymi czynnikami rokowniczymi.
8. Zalecenia dla 50-letniego pacjenta

    Wizyta u ortopedy / chirurga stopy w celu potwierdzenia diagnozy.

    RTG i USG pięty z oceną ścięgna Achillesa i kaletki.

    Natychmiastowe zastosowanie odciążenia i wkładek ortopedycznych.

    Leczenie NLPZ + fizjoterapia (laser, fala uderzeniowa, stretching).

    Rozważenie PRP w razie przewlekłego zapalenia.

    Stała kontrola i decyzja o ewentualnym leczeniu chirurgicznym, jeśli brak poprawy w 3–4 miesiące.

9. Literatura

    Maffulli N. et al. (2018). Haglund’s deformity: A comprehensive review. Journal of Orthopaedic Surgery.

    Romeo A.A. et al. (2006). Surgical management of Achilles tendon disorders. Clinics in Sports Medicine.

    Gollwitzer H. et al. (2015). Clinical outcome after open resection of Haglund’s deformity. Foot and Ankle International.