Re: W 2009 r. para straciła najstarszego syna, niespełna 17-letniego wówczas Jetta. Chłopak cierpiał na chorobę Kawasakiego, miał astmę, specjaliści zdiagnozowali u niego autyzm. Z dostępnych informacji wynika, że rodzina chłopca przez lata szukała przyczyn jego stanu i alternatywnych metod leczenia (Kościół Scjentologiczny, do którego należeli rodzice, nie uznaje autyzmu jako zaburzenia rozwoju wymagającego terapii i wsparcia psychologicznego, proponując w zamian "techniki duchowe" i "programy detoksykacyjne"). Jett zmarł podczas rodzinnych wakacji na Bahamach,2 stycznia 2009 r. Pokojówka znalazła go nieprzytomnego w łazience hotelowego apartamentu. Miał doznać wtedy ataku epilepsji, w wyniku którego uderzył głową o krawędź wanny. Pomimo prób reanimacji podjętych przez ojca niemal natychmiast, chłopca nie udało się uratować.

Nie zawracaj więcej doopy

Istotne jest to zdanie:

"(Kościół Scjentologiczny, do którego należeli rodzice,
nie uznaje autyzmu jako zaburzenia rozwoju wymagającego terapii
i wsparcia psychologicznego,
proponując w zamian "techniki duchowe" i "programy detoksykacyjne").


Nie istnieje takie pojęcie jak "wsparcie psychologiczne"
bo psychologia nie jest nauką, a filozofią.

Japonia zlikwidowała studia psycholoszkowe, socjoloszkowe, filozofoszkowe,
politoloszkowe, gdyż znała, że są szkodliwe dla gospodarki,
bo kształcą studentów, których gospodarka Japonii nie potrzebuje i nie chce.

W Polsce te kierunki ukończyło
miliony bezrobotnych
i od lat usiłują się wkręcić na pozycje budżetowe,
aby do końca świata nic nie robić.

Nie jest dobrze, gdy jakiś kościół wchodzi między zakąskę a sałatkę.

Nie istnieje takie pojęcie jak detoksykacja, o ile nie nastąpiła wcześniej
toksykacja.

Czy autyzm można wyleczyć ?

---
Należy przeczytać moją pracę:

"Autyzm u dzieci – przyczyny, mechanizmy i aktualny stan wiedzy medycznej
Streszczenie

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD – Autism Spectrum Disorders) są złożoną grupą zaburzeń neurorozwojowych charakteryzujących się trudnościami w komunikacji społecznej, ograniczonymi zainteresowaniami oraz powtarzalnymi zachowaniami. Często ujawniają się już w pierwszych latach życia dziecka. Pomimo intensywnych badań etiologia autyzmu pozostaje nie w pełni poznana. W niniejszym opracowaniu przedstawiono aktualną wiedzę na temat przyczyn autyzmu, uwzględniając czynniki genetyczne, epigenetyczne, środowiskowe oraz immunologiczne.
1. Wprowadzenie

Autyzm diagnozowany jest u ok. 1 na 100–150 dzieci na świecie, przy czym liczba diagnoz stale rośnie. Jest to w części wynikiem lepszej diagnostyki, ale również możliwej ekspozycji na nowe czynniki środowiskowe. Autyzm nie jest jednostką chorobową o jednej przyczynie – jest to spektrum zaburzeń, za które odpowiadają wieloczynnikowe mechanizmy biologiczne i środowiskowe.
2. Czynniki genetyczne
2.1 Dziedziczność i mutacje

Badania bliźniąt jedno- i dwujajowych wykazały, że dziedziczność ASD sięga 50–90%. Zidentyfikowano ponad 100 genów związanych z autyzmem, m.in. SHANK3, NRXN1, MECP2, CHD8, które odpowiadają za rozwój synaps, plastyczność neuronalną i regulację ekspresji genów. Istnieją zarówno dziedziczne, jak i de novo mutacje (nowopowstałe), szczególnie w rodzinach bez wcześniejszej historii autyzmu.
2.2 Zespoły genetyczne

ASD często współistnieje z zespołami genetycznymi, np.:

    Zespół łamliwego chromosomu X (fragile X),

    Zespół Retta,

    Stwardnienie guzowate,
    co potwierdza związek genetyczny zaburzenia z mutacjami punktowymi i delecjami/duplikacjami.

3. Czynniki epigenetyczne

Zaburzenia metylacji DNA, modyfikacje histonów oraz ekspresja mikroRNA mogą wpływać na rozwój mózgu bez zmian w sekwencji DNA. Czynnikami epigenetycznymi, które mogą modulować ryzyko ASD, są m.in.:

    stres prenatalny,

    niedobór folianów,

    narażenie na toksyny (np. ftalany, pestycydy),

    infekcje wirusowe matki w ciąży.

4. Czynniki środowiskowe i prenatalne
4.1 Wiek rodziców

Zaawansowany wiek ojca i matki zwiększa ryzyko mutacji de novo i występowania autyzmu.
4.2 Toksykologia środowiskowa

    Ekspozycja na metale ciężkie (rtęć, ołów),

    Zanieczyszczenia powietrza (PM2.5, NOx),

    Leki przyjmowane w ciąży (np. kwas walproinowy),

    Nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu.

4.3 Mikrobiota jelitowa

Coraz więcej badań potwierdza związek między składem mikrobiomu jelitowego a funkcjonowaniem układu nerwowego. U dzieci z ASD obserwuje się zaburzenia flory bakteryjnej, co może wpływać na oś jelitowo-mózgową.
5. Układ odpornościowy i stan zapalny

Nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna matki w ciąży może wpływać na rozwój mózgu płodu. Wysoki poziom cytokin zapalnych (IL-6, TNF-α) oraz aktywacja mikrogleju w mózgu dzieci z ASD sugerują udział procesów zapalnych w patogenezie.
6. Mit szczepionek jako przyczyny autyzmu

Wieloletnie badania epidemiologiczne i metaanalizy nie potwierdzają związku między szczepionkami (w tym MMR) a autyzmem. Publikacja Andrew Wakefielda z 1998 r. została wycofana, a jej wyniki zdyskredytowane. WHO i CDC potwierdzają brak takiego związku.
7. Diagnostyka i obraz kliniczny

Objawy ASD:

    Opóźniony rozwój mowy,

    Brak kontaktu wzrokowego,

    Powtarzalne ruchy (stymowanie),

    Trudności w nawiązywaniu relacji społecznych.

Diagnoza opiera się na obserwacji behawioralnej, testach rozwojowych (ADOS-2, M-CHAT) i wywiadzie rodzinnym.
8. Leczenie i terapia

Autyzm nie jest „uleczalny” w klasycznym rozumieniu, ale wczesna interwencja daje lepsze rokowania:

    Terapia behawioralna (ABA, ESDM),

    Terapia mowy,

    Suplementacja (witamina D, omega-3, probiotyki),

    Wsparcie rodziny i otoczenia.

9. Globalne dane epidemiologiczne

    USA: 1 na 36 dzieci (CDC, 2023),

    Europa: Średnio 1 na 100 dzieci (zależnie od kraju),

    Polska: Brak centralnego rejestru, ale szacunki mówią o 1–2% populacji dziecięcej.

Kraje z lepszą opieką prenatalną, dostępem do diagnostyki genetycznej i edukacją społeczną diagnozują więcej przypadków – niekoniecznie oznacza to większą częstość, lecz lepsze wykrywanie.
10. Wnioski

Autyzm u dzieci jest wynikiem interakcji czynników genetycznych, środowiskowych i immunologicznych. Rozwijające się techniki omiczne (genomika, proteomika, metabolomika) umożliwiają identyfikację biomarkerów i mechanizmów patofizjologicznych. Nadal nie istnieje jeden „winny czynnik”, lecz wieloczynnikowy model patogenezy. Edukacja, wczesna diagnostyka oraz integracja terapii biologicznej i behawioralnej stanowią klucz do poprawy jakości życia dzieci z ASD.
Bibliografia (skrócona)

    Lord C. et al. (2020). Autism spectrum disorder. The Lancet, 392(10146), 508–520.

    Tick B. et al. (2016). Heritability of autism spectrum disorders: A meta-analysis. JAMA Psychiatry, 73(3), 216–225.

    Buescher A. V. S. et al. (2014). Costs of Autism Spectrum Disorders in the UK and the US. JAMA Pediatrics, 168(8), 721–728.

    Baio J. et al. (2018). Prevalence of Autism Spectrum Disorder among Children Aged 8 Years. MMWR, 67(6), 1–23.